Stanisław Pawłowski urodził się w 1916 r. w Rosji w rejonie miasta Tuły. Do Polski przyjechał z rodziną w 1924 r. Od 1926 r. do 1935 r. uczył się w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku W roku 1936 rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które przerwał z chwilą wybuchu II wojny światowej w 1939 r. W latach 1939-1944 pracował jako elektryk w Białymstoku, początkowo w fabryce włókienniczej, a następnie w Zarządzie Miejskim. Po wyzwoleniu Białegostoku z okupacji niemieckiej w sierpniu 1944 r. rozpoczął pracę w Elektrowni Miejskiej w Białymstoku na stanowisku kierownika działu instalacyjnego. W 1946 r. był jednym ze współzałożycieli Białostockiego Oddziału Stowarzyszenia Elektryków Polskich, który powstał na bazie Koła SEP przy Elektrowni Miejskiej, skupiającego w tym okresie wszystkich elektryków zatrudnionych przy odbudowie urządzeń elektrowni ze zniszczeń wojennych. W roku 1946 wznowił przerwane studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w roku 1948 uzyskując tytuł mgr inż. elektryka. Po uzyskaniu dyplomu wraca do pracy w Białymstoku. W wyniku nacjonalizacji przemysłu Elektrownia Miejska należy w tym czasie do Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Białostockiego. W Zjednoczeniu tym zostaje zatrudniony na stanowisku kierownika wydziału projektów i studiów, a od 1949 r. na stanowisku kierownika działu eksploatacji. Przez całe życie zawodowe, aż do przejścia na emeryturę 31 stycznia 1981 r. związany był z energetyką białostocką. Pracował na wielu odpowiedzialnych stanowiskach. Do 1951 r. kierował eksploatacją urządzeń rozdzielczych i sieci przesyłowych. Był głównym inżynierem, a w latach 1954-1958 dyrektorem Zakładu Sieci Elektrycznych Białystok. Podczas wieloletniej pracy w energetyce białostockiej był współautorem wielu znaczących osiągnięć przy odbudowie ze zniszczeń wojennych a następnie rozbudowie potencjału energetycznego białostocczyzny. W latach 1950-1952 opracował koncepcję powiązań sieci przesyłowych na terenie naszego regionu na napięciu 30 kV. Przyczynił się do powstania w Białymstoku kablowej sieci rozdzielczej 6 kV. W 1955 r. brał udział w realizacji powiązania układu sieciowego energetyki białostockiej z ogólnokrajowym systemem energetycznym na napięciu 110 kV. Pracując zawodowo był jednocześnie wykładowcą w powstałej w 1950 r. Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w której wykładał do 1954 r. sieci elektryczne i urządzenia rozdzielcze. Był długoletnim aktywnym członkiem SEP. Przez 4 kadencje był członkiem Zarządu Oddziału SEP w Białymstoku. W 1953 r. był prezesem Zarządu Oddziału. W 1958 r. pełnił funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej. W latach 1954-55 był członkiem Zarządu Oddziału Wojewódzkiego NOT w Białymstoku. Był rzeczoznawcą SEP w zakresie sieci elektrycznych. Za osiągnięcia w pracy zawodowej i działalności w SEP otrzymał szereg wyróżnień i odznaczeń państwowych, między innymi: Odznakę 1000-lecia Państwa Polskiego i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Na uroczystościach jubileuszu 50 - lecia Oddziału Białostockiego SEP w maju 1996 roku otrzymał godność Zasłużonego Seniora SEP W starszym pokoleniu członków SEP i współpracowników pozostawił pamięć prawego człowieka, kolegi i przełożonego.